Όπως σε οτιδήποτε στη ζωή θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, χρειαζόμαστε τακτική εξάσκηση.
Ενώ η Συμβατική Ακαδημαϊκή Νοημοσύνη πιστεύεται ότι είναι σχετικά σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, η Συναισθηματική Νοημοσύνη (η ικανότητα να κατανοούμε και να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα συναισθήματά μας) μπορεί να αναπτυχθεί και να βελτιωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου
.Αυτό ενισχύεται και από μια πρόσφατη ανακάλυψη στο Τομέα του εγκεφάλου που ονομάζεται «Νευροπλαστικότητα». Δείχνει ότι ο εγκέφαλος είναι εύπλαστος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Έτσι, όπως πρέπει να κάνουμε τακτική άρση βαρών αν θέλουμε οι μύες μας να μεγαλώσουν και να γίνουν πιο δυνατοί, για να αναπτυχθεί και να γίνει πιο λειτουργικός ο εγκέφαλός μας, πρέπει να του κάνουμε τακτική προπόνηση.
Και μια βασική δεξιότητα που μπορούμε να εξασκήσουμε και να δυναμώσουμε με την προπόνηση είναι η Αυτορρύθμιση η οποία θεωρείται κεντρικό στοιχείο της συναισθηματικής νοημοσύνης. Μας βοηθά να διαχειριζόμαστε τις παρορμήσεις, να δεσμεύουμε ή να αποδεσμεύουμε την προσοχή και να περιηγούμαστε ανάμεσα σε σκόπιμες ή αυτόματες απαντήσεις. Μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να διατηρούμε τον έλεγχο των δύσκολων σκέψεων και συναισθημάτων μας και να διατηρούμε εποικοδομητικές σχέσεις με τους ανθρώπους στη ζωή μας. Χωρίς αυτή τη δεξιότητα κατανόησης και διαχείρισης των συναισθημάτων μας, η εσωτερική και κοινωνική μας ζωή μπορεί να γίνει αρκετά χαοτική.
Συνήθως τα συναισθήματα μας μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοηθούν και ακόμη πιο δύσκολο να τα διαχειριστούμε. Έτσι μερικές φορές τα αγνοούμε τα ή τα παραμελούμε ή προσπαθούμε να τα μουδιάζουμε με κάθε δυνατό μέσο (αλκοόλ, ναρκωτικά, φαγητό, τζόγος, σεξ κ.λπ.). Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι λίγο σαν να βάζεις καύσιμα στη φωτιά.. Τα αρνητικά συναισθήματα θα επανέλθουν σφοδρότερα.
Βέβαια ο φυσικός χώρος που το άτομο μαθαίνει τη συναισθηματική αυτορρύθμιση είναι το πρώιμο περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε.. Αν είχε Συναισθηματικά ώριμους γονείς τότε εύκολα και αυθόρμητα θα επιτύχει να ρυθμίζεται και το ίδιο στη ζωή του…. Εάν όμως το άμεσο περιβάλλον του χαρακτηριζόταν από κίνδυνο, χάος και περιορισμένη προστασία, άνεση ή καθοδήγηση από ενήλικες, το μυαλό του μπορεί να κολλήσει στη «λειτουργία απειλής» και ο κόσμος στον οποίο ζει αλλά και οι άνθρωποι σε αυτόν μπορεί να φαίνονται ανασφαλείς και εχθρικοί. Ένα τέτοιο υπερευαίσθητο σύστημα απειλών λοιπόν που τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα προηγούμενων τραυμάτων ή στρεσογόνων παραγόντων, αγωνίζεται να διακρίνει μεταξύ πραγματικού και ψευδούς συναγερμού, αφήνοντάς το άτομο σε μια αυξημένη κατάσταση άγχους
Εάν παλέψει για να απενεργοποιήσει μόνο του αυτό το σύστημα απειλής, μπορεί να καταφύγει σε ουσίες ή δραστηριότητες που κλείνουν προσωρινά τον συναγερμό (Υπερφαγία, Τζόγος , Ουσίες Εξάρτηση από την Οθόνη κλπ.). Ωστόσο, αυτό είναι πιθανό να προσφέρει μόνο προσωρινή ανακούφιση, καθώς το άγχος και το άγχος θα επανεμφανιστούν όταν δεν ασχολείται πλέον μ αυτήν την δραστηριότητα. Επιπλέον κολλάει σε αρνητικά Συναισθήματα και σκέψεις που δεν μπορεί να ελέγξει .. Πως μπορεί να ξεφύγει από αυτό το Φαύλο Κύκλο που το οδηγεί να ζει σ ένα κόσμο γεμάτο τις περισσότερες φορές με ψευδείς απειλές εθισμένο σε λάθος Σκέψεις και Συμπεριφορές;
Τα καλά νέα είναι ότι ο εγκέφαλός μας παραμένει «πλαστικός» σε όλη μας τη ζωή. Αυτό σημαίνει ότι είναι ικανό να αλλάξει και μπορούμε να μάθουμε πώς να ρυθμίζουμε και να απαλύνουμε τα δύσκολα συναισθήματα με τα οποία παλεύουμε. Εκτός όμως από την Διαχείριση των Τραυμάτων μας που είναι απαραίτητη μέσα από θεραπεία ώστε να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να σταματάμε αυτό το λάθος συναγερμό που πυροδοτεί το άγχος μας ίσως πρέπει να επανεκπαιδευτουμε σε νέες δεξιότητες ζωής για να δώσουμε Ποιότητα στη ζωή μας.. Αυτό το Σκοπό επιτελεί το «Γυμναστήριο Συναισθημάτων» και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε στο «Ολίστικον»
